Albert Einstein was zonder een twijfel een natuurkundig genie zonder een gelijke. Hij deed zijn uiterste beste om het universum te begrijpen en te kwantificeren. Maar hij was niet zo gek op wiskunde en zei daarom:

“Do not worry about your difficulties in mathematics, I assure you mine are still greater.”

Daarmee doelde hij niet op zijn natuurkundige problemen, maar op zijn problemen in het leven. Einstein begreep de limieten van kwantificatie. Hij begreep dat nummers alleen niet ons begrip van de wereld zou verbeteren. In zijn kantoor in Princeton hing een bord die niet alleen van toepassing is op wetenschap, maar op het hele leven.

           “Not everything that counts can be counted,

           and not everything that can be counted counts.”

In de film A Civil Action, wordt het telbare ook bekritiseerd. Een persoonlijk letsel advocaat, gespeeld door John Travolta, verdedigd een hele gemeenschap in de staat Massachusetts tegen de gevolgen van vervuild drinkwater waarbij inwoners zijn gestorven. In de eerste rechtszaak verdiend hij miljoenen met deze zaak en wint hij de harten van de media. Maar in zijn ogen was de schadevergoeding niet genoeg en spendeert zijn eigen vermogen in onderzoeken en rechtszaken. Hij staat vol eer en moed op voor de inwoners van Massachusetts. In het proces graaft hij zich echter ook in de schulden.

Aan het einde van de film verschijnt John Travolta voor een faillissement rechter. De jury kan niet geloven dat het bezit van een ooit fortuinlijke advocaat is gereduceerd tot een zakradio en $14. De juryvoorzitter vraagt:

           “Where are the things by which one measures one’s life?”

Ja. Deze man is alles verloren. Maar hij stond op voor de mensen die zijn gestorven en voor de families die kapot zijn gegaan aan de vervuiling van drinkwater. Hij heeft zijn carrière op het spel gezet en alles verloren. Zouden we hem moeten meten aan de dingen die hij heeft, of voor wie hij is?

Hoewel we allemaal weten dat we hem moeten meten voor wie hij is, wordt er in het dagelijks leven snel gekeken naar wat iemand heeft. Er wordt gekeken naar de pracht en praal van spullen, de hoeveelheid vrienden en volgers en de status van zijn werk om te meten hoe iemand in het leven staat.

Natuurlijk ben ik zelf ook schuldig aan het meten van het meetbare. Het geeft mij namelijk houvast en richting. In mijn tienerjaren hield ik netjes bij hoeveel ik at en hield ik netjes bij wat ik deed bij de fitness. Sinds 2015 houd ik netjes elke maand mijn financiën bij om te kijken of ik nog op de route van financiële onafhankelijkheid lig.

Ook ik zie steeds meer in dat er meer is dan het meetbare. Ik zag gelukkig al snel in dat die hoeveelheden eiwitten, vlees en melk niet geschikt zijn voor het menselijk lichaam. Sinds kort zie ik ook in dat niet alleen mijn vermogen mijn onafhankelijkheid bepaalt.

Maar als ik niet meer wil meten, hoe kan ik dan bepalen of ik op de goede weg zit?

Jack Bogle, stelde dezelfde vraag in zijn boek Enough. Hij kwam tot de conclusie dat vrijmoedigheid en toewijding.

“Commitment and boldness – these are among the things that truly matter, the things by which we can measure our lives, the things that help turn providence in our favor. Their reach goes far beyond how we earn our living, for never forget that none of us lives by bread alone.”

Dure termen die veel kunnen betekenen. Maar gelukkig zijn ze te schrijven naar twee enkele zinnen.

Vrijmoedigheid: Whatever you do, or dream you can, begin it.

Toewijding: If a job is to be done, best to do it right.

Gooi je ziel in projecten, doelen en missies waarin je geloof. Concentreer je hierop en de rest volgt vanzelf.

Staar je niet blind op de zaken die je kunt meten. Met genoeg tijd en geluk kan je alles krijgen, maar genoeg en tijd en geluk kunnen ook alles van je afnemen. Het enige dat overblijft ben jij, jouw karakter, jouw waarden.

Blijf denken,

De vrije stier