Marco Pierre White, een Engelse chef-kok die op zijn 32e al drie Michelin-sterren behaalde. Daarmee was hij destijds de jongste chef die dat had behaald en de eerste Engels chef die dat is gelukt.
White was de chef-kok die we allemaal in ons hoofd hebben. Een schreeuwde, autoritaire meester in de keuken. Het verhaal gaat dat hij de enige persoon is die Gordon Ramsay heeft laten huilen. Toen er in een interview naar dit werd gevraagd antwoordde hij kil: “Ik heb Gordon niet laten huilen. Hij koos er zelf voor om te huilen.” Als je dit antwoord geeft, denk ik dat het verhaal waar is.
White veranderde echter toen hij zijn derde ster had behaald. Vanaf zijn 16e was het zijn droom en sindsdien had hij zijn leven eraan toegewijd. Heb je eindelijk je doel bereikt, kies je ervoor om af te treden als chef-kok. Ik denk dat er twee belangrijke lessen zijn in zijn verhaal.
Toen White zijn derde ster had behaald, vroeg hij zich af voor wie hij dit nou allemaal deed. Hij kwam tot de conclusie dat zijn restaurant beoordeeld werd door mensen die er geen verstand van hadden. Door mensen die zelf per week twee uur in de keuken staan en dat is om een koffie te maken. Nassim Taleb zou zeggen dat recensenten geen skin in the game hebben. Ze hebben niks te verliezen, terwijl de andere partij alles te verliezen heeft.
De vraag die White stelde is een belangrijke. Ook in de wereld voor persoonlijke financiën. Voor wie doe ik het nou allemaal? Koop je een auto voor de status en aanzien? Of koop je het voor je eigen comfort? Wil jij echt financieel vrij worden of zit er iets anders achter?
We stellen onszelf vaak tientallen doelen per jaar. Ik moet x euro sparen. Ik moet y % rendement hebben. Doelen die gedreven zijn door anderen en niet door jou. White kwam uiteindelijk terug als chef-kok, maar in een kleinschalig restaurant. Een restaurant waar hij plezier had en niet meer tegen zijn staff hoefde te schreeuwen. Hoe persoonlijker je eigen doel, hoe kleiner je ego.
Toen White op weg was naar zijn drie sterren waren zijn gerechten van die veel te dure kleine gerechten op veel te grote borden. De gerechten waren eerder een vertoning van moeilijke kooktechnieken dan goed eten.
In zijn nieuwe restaurantje veranderde alles onder één leus: “Keep it simple.” In de keuken is de kok niet de ster, maar Moeder Natuur. Geen moeilijke gerechten meer, maar eenvoudige gerechten die het beste in de ingrediënten naar boven bracht.
Het deed mij denken aan het financiële advies dat wij krijgen. Het is ingewikkeld, doe dit en doe dat. Kijk uit voor dat en als de tijd rijp is doe dan dat. Soms voel ik mij net een thuiskok die het recept van een chef tot op het detail moet volgen. Maar zoals White zegt is het simpele vaak beter.
Perfection is the basics done right.
Hoewel het raar voelt om als 27-jarige deze simpele adviezen te geven, voelt het toch juist. Ik probeer je aan te zetten tot denken en je leven te versimpelen.
Financiën
1. Leef beneden je stand.
2. Investeer de rest in brede index fondsen.
3. Houd eeuwig vast aan je beleggingen
Gezondheid
1. Beweeg 30 minuten per dag
2. “Eat food. Not too much. Mostly plants.”– Michael Pollan
Communicatie
1. Luister
2. Vraag
3. Wees eerlijk
Relaties
1. De Gouden Regel: Behandel anderen zoals je door hen behandeld wilt worden
Ondernemerschap
1. Vind een probleem en los het op.
2. Doe het beter dan je competitie.
Leren
1. Wees niet bang om te falen
2. Wees eerlijk naar jezelf
3. Zorg voor feedback
Geluk
1. Verlaag je verwachtingen
2. Vergeet wat andere mensen over je denken
Productiviteit
1. Focus op één doel/activiteit zonder afleiding.
2. Breek je doel op in activiteiten van 1 minuut.
Tijdsmanagement
1. Gebruik Eisenhower Matrix
2. Plan lege tijdsblokken
3. Leer nee zeggen
Maak het leven niet moeilijker dan het is.
Blijf denken,
De vrije stier
Schrijf je in voor de maandelijkse 1-1-1 nieuwsbrief
Geen ruis, alleen maar signaal
1 leestip
1 financiële tip
1 quote
Bedankt voor uw inschrijving!