79. Gebruik genadeloze filters

Buffett en Munger raden je aan om ‘harsh graders’ te zijn op het gebied van beleggen en relaties. 

Laat alleen de beste mensen in je leven

Mohnish Pabrai vroeg Warren tijdens een lunch: 

“Warren,jij en Charlie, kunnen zo goed inschatten met wie je zaken moet doen, wie te vertrouwen en is hoe mensen werken. Ben jij altijd zo goed geweest in het doorgronden van mensen?” 

Buffet antwoordde: 

“Mohnish, je vergist je. Ik ben nutteloos in het doorgronden van mensen. Ik kan dat niet snel en ik ben er niet nauwkeurig genoeg in om bij iedereen te zien wie hij of zij echt is. Wat ik wel kan is het volgende: als je me met honderd mensen op een cocktailparty zou zetten en me vijf of tien minuten zou geven om elke persoon te ontmoeten, zou ik je kunnen vertellen dat drie of vier mensen uitzonderlijk waren. Ik zou je drie of vier mensen kunnen vertellen waar je niets mee te maken wilt hebben. Over de resterende 92 zou ik geen mening hebben, omdat er niet genoeg tijd is om ze uit te zoeken.”

Buffett zei ook: 

“De drie of vier uitzonderlijke mensen breng je in je inner circle, want daar heb je wat aan. De drie of vier mensen waar je niets te maken mee hebt, probeer je natuurlijk kosten wat het kost te vermijden. Maar wat doet je met de andere 92. De anderen personen die je niet zo goed kon beoordelen, behandel je precies hetzelfde als de slechtste groep: je vermijdt ze.”

Dat is wat Buffett bedoeld met genadeloze filters. Ook al verdienen die 92 een betere beoordeling en misschien zit er wel iets goeds tussen, toch behandel je deze mensen genadeloos hetzelfde als de slechtste groep. Dit lijkt oneerlijk. Dat is het ook, maar het zorgt voor uitzonderlijke resultaten. Als je omgaat met mensen die beter zijn dan jij, zul je beter worden. Als je omgaat met mensen die slechter zijn dan jij, wordt het nog erger. 

Een van de dingen die de meeste mensen niet willen doen, is dat loyaliteit hen in de weg staat. Ze hebben misschien een vriend die nogal raar of eigenzinnig is of ethische problemen heeft, maar ze hebben een lange vriendschap. Ze zullen die persoon met zich mee laten gaan, wat schadelijke gevolgen heeft. 

Pabrai vertelde een verhaal over Charlie Munger:

“Toen ik Charlie begon te leren kennen, ontmoette ik Charlie's vrienden. Ik speelde bridge met zijn vrienden. Ik zou zijn vrienden ontmoeten. Wat ik me realiseerde, is dat zijn vrienden zo buiten de hitlijsten stonden, ze waren zo uitzonderlijk. Ik zei: ‘Wauw, dit is een andere wereld. Ik ga een kortere weg nemen. Ik ga Charlie's vrienden, mijn vrienden maken, omdat hij al het werk al heeft gedaan.’” 

Adam Grant schreef dit prachtige boek, Give and Take. Hij categoriseert mensen in drie categorieën: de gevers, de nemers en de matchers. Met de nemers wil je niets te maken hebben. Ze gaan gewoon alles uit je halen wat ze kunnen. Het zijn geen mensen die je in je leven wilt hebben. De gevers zijn mensen die onzelfzuchtig proberen de planeet te helpen. Ze maken zich geen zorgen over wat er naar hen terugkomt. Dat zijn degenen met wie je wilt zijn. De matchers zijn een beetje aan het rekenen in hun hoofd. Iemand heeft iets voor mij gedaan, dus ik doe ongeveer hetzelfde terug. Zelfs de matchers zijn niet zo geweldig. 

Wat je wilt doen is op zoek gaan naar de gevers. Belangrijker dan dat is dat je een gever wilt zijn. Het interessante waar Grant in dat boek op wees, is dat als je een gever bent, het universum samenzweert om je te helpen. Warren en Charlie zijn geweldige voorbeelden van gevers. Iedereen probeert hen op alle mogelijke manieren te helpen. Het grappige is dat de matchers die dit proberen, gelijkmaker, uiteindelijk verliezen. De beste manier om het meeste te krijgen, is door niets te vragen. Het komt allemaal naar je toe. Dit zijn prachtige modellen om in te bouwen.

The Too Hard Pile en The Fat Pitch

De "Too Hard Pile" verwijst naar een verzameling van investeringsmogelijkheden die Munger te complex of moeilijk vindt om volledig te begrijpen. In plaats van tijd en energie te verspillen aan het proberen te begrijpen van deze complexe kansen, richt Munger zich liever op investeringen die hij "gemakkelijk" begrijpt en waar hij een duidelijke voorsprong heeft.

Munger gelooft dat het belangrijk is om te focussen op wat je weet en te vermijden te investeren in gebieden waar je niet over voldoende kennis of expertise beschikt. Door zich te concentreren op "gemakkelijke" investeringen, vermindert Munger het risico op het nemen van foute beslissingen en verbetert hij zijn kansen op succes.

Buffett had hetzelfde idee en verwoordde dat als The Fat Pitch. Hij zegt dat er bij beleggen geen sprake is van call strikes. Bij honkbal sta je op het veld, drie slagen, en je ligt uit. Hij zegt: “Je kan duizend ballen voorbij laten gaan. Duizend aandelen gaan voorbij en je hoeft niet te slaan. Je hoeft alleen te slaan als jij denkt dat de kans op een homerun zo goed als zeker is.” Dit noemde hij The Fat Pitch.

The Too Hard Pile zit vol met bedrijven en aandelen die wel goed kunnen zijn. Maar net als bij mensen, behandel je deze bedrijven gewoon als de slechtste bedrijven en vermijd je ze ten alle tijde.

Het punt is dat we in een wereld leven met oneindig veel mensen. Als er oneindig veel mensen zijn, betekent dit ook dat er een oneindig aantal goede mensen zijn. Een goed mens uit je kring uitsluiten omdat je ze niet kunt achterhalen, daar staat geen straf op, want er is een oneindig aanbod. Maar als je omgaat met een ondermaats persoon, zijn er zoveel problemen op de horizon. Het is gewoon negatief.

Maak het jezelf makkelijk. Beoordeel aandelen, bedrijven en mensen zonder genade. Behandel de zaken die je niet helemaal goed kan beoordelen alsof ze te moeilijk zijn om te beoordelen. Investeer alleen in de beste bedrijven, aandelen en mensen.

Blijf denken, 

De vrije stier